Het Amerikaanse huis van Sven Olov Karlsson deed me denken aan Thomas Rosenboom en Gerbrand Bakker. Alleen dan in Zweden, in Eriksfors, om precies te zijn. Ik geloof niet dat het dorp echt bestaat, maar dat is misschien maar goed ook, want erg vrolijk is het er niet. De hoofdpersoon is Eddy Mood, die net terugkomt uit de gevangenis. De hoofdstukken wisselen elkaar af in tijd, zodat je langzaamaan te weten komt wat er precies is gebeurd, waarom Eddy Mood in de gevangenis is beland. Het mooie aan Het Amerikaanse huis is echter niet zozeer de plot, als wel de stijl. Of niet zozeer de stijl, als wel bepaalde zinnen die er ineens tussenuit springen. "De slapeloze nacht zat in zijn hoofd als krassen op een film", bijvoorbeeld, of: "Dat ze glazenier hadden willen worden, maar zich in de vingers hadden gesneden." Poëtisch dus, terwijl de stijl verder erg rechttoe rechtaan is. Van mij mag Sven Olov Karlsson nog wel meer boeken schrijven.
