Poëthement Annie M.G. Schmidt

Annie M.G. Schmidt ● Zondag 28 februari 14.00 – 16.30 uur
Wie kent Annie M.G. Schmidt niet? Haar (kinder-)boeken, versjes en haar werk voor toneel en cabaret? Denk weer eens aan Dikkertje Dap, Jip en Janneke, de familie Doorsnee en Heerlijk duurt het langst. Na dit heerlijke hoofdonderwerp is het woord weer aan u tijdens het Open Podium voor dichters. I.s.m. Poëthement.

Vestiging Centrum, deWitteDame
Toegang gratis

Ik doe mee. Het thema maakte me meteen enthousiast, dus heb ik mij opgegeven, zonder te beseffen hoe moeilijk het is om iets over Annie M.G. Schmidt te schrijven. Maar het zal wel goedkomen, ik ben in elk geval benieuwd wat anderen ermee gedaan hebben.

Het verslag van Brodeck

In eerste instantie deed Het verslag van Brodeck van Philippe Claudel me vagelijk aan De laatste zomer van de rede van Tahar Djaout denken, daarna aan Wachten op de barbaren van Coetzee. De drie romans hebben alledrie een belangrijke overeenkomst, namelijk dat de geografische lokatie niet bij naam genoemd wordt, terwijl het toch duidelijk is in welke geschiedkundige periode het zich afspeelt. Bij alle drie de romans vond ik het tamelijk irritant dat ik er niet precies achter kon komen waar het zich afspeelde, tegelijkertijd ergerde ik me aan mezelf, want wat doet het er nu helemaal toe waar een verhaal zich afspeelt? Misschien is dat nog een overeenkomst tussen deze boeken, ze lijken ons allemaal duidelijk te willen maken dat alle mensen in bepaalde omstandigheden tot de afschuwelijkste dingen in staat zijn, dat samenlevingen mensen zo erg kunnen beïnvloeden dat er nauwelijks meer keuzevrijheid is.
Het verslag van Brodeck gaat over een man, Brodeck, die in een klein, afgelegen dorp woont. Er is een man vermoord, iemand die pas sinds kort in het dorp woonde, en Brodeck is gevraagd om een verslag te schrijven, waarin wordt uiteengezet dat zijn dood onvermijdelijk was. Brodeck is een van de weinige die niet heeft geholpen met het doden van de man, zelf is hij ook niet in het dorp geboren, wat ook hem anders maakt dan de andere. Bovendien is hij als enige tijdens de oorlog naar een kamp gestuurd én teruggekomen. Brodeck besluit om naast het officiele verslag een persoonlijk verslag te schrijven. Aan het begin is alles nog wat onduidelijk, maar langzaamaan vallen alle puzzelstukjes op zijn plek. Niet zozeer wat betreft de vermoorde vreemdeling, maar vooral ook wat betreft zijn vrouw Emélia en zijn kind, Poupchette. Het verslag van Brodeck is een prachtig, maar enigszins deprimerend verhaal, geschreven in een mooie, fijne stijl.

Het pauperparadijs

Een tijdje geleden kreeg ik onverwacht het boek Oma vertel 's van mijn oma. Ik wist helemaal niet dat ze ermee bezig was en was blij verrast met dit boek, waarin ze van alles over haar leven had geschreven. Tot die tijd had ik me nooit echt gerealiseerd dat mijn oma ook grootouders had, maar nu besefte ik ineens hoe lang een generatie duurt. Met zulk soort verhalen ga je razendsnel terug in de tijd. Misschien was het daarom dat ik ineens zin had om het boek Het pauperparadijs van Suzanna Jansen te lezen. Het kan ook mijn bezoek aan Frederiksoord afgelopen lente zijn geweest. Het pauperparadijs is een familiegeschiedenis en dat is even wennen. Ik lees voornamelijk fictie, tenzij het voor mijn werk (of: vroeger, mijn studie) is en had op de een of andere manier meer een gefictionaliseerd boek verwacht, compleet met dialogen. Maar dat is het niet, het is eerder een gedegen onderzoek van Jansen over haar voorouders, van wie er een aantal in Veenhuizen hebben gewoond. Er staan erg interessante dingen in, over hoe mensen zich expres lieten oppakken omdat ze liever in Veenhuizen werden opgesloten dan dat ze rondzwierven, hoe de hoofden van misdadigers (of, in dit geval: landlopers) nauwkeurig werden opgemeten toen er nog geen gebruik werd gemaakt van vingerafdrukken en dat Drenthe het Siberië van Nederland werd genoemd. Het is een interessant en leerzaam boek en er staan zelfs wat foto's in. Wie geen zin heeft om te lezen: het bezoek aan Frederiksoord is ook zeker de moeite waard (over Veenhuizen zelf kan ik niet oordelen, want daar ben ik dus niet geweest).

Meander

Als ik van een dichter hoor die ik verder nog niet ken, dan ga ik naar google. Als ik dan een linkje naar Meander zie, maak ik daar als eerste gebruik van. Je vindt dan meestal een kort interviewtje en een aantal gedichten, reuze handig. Ik ben dan ook erg blij dat ik nu zelf in deze rubriek sta. Ik ben zelfs tevreden over het eindresultaat, wat bij voorgaande interviews eigenlijk nooit het geval is geweest. Het interview en de gedichten zijn te lezen op:

http://meandermagazine.net/wp/2010/02/de-kladblaadjes-voorbij/

Poëtisch weekeinde

De finale van Brabant Gedicht heb ik niet gewonnen, maar veel tijd om te treuren, had ik niet. De volgende dag ging ik alweer vroeg op weg naar Amersfoort, waar in de bibliotheek een poëziemiddag werd gehouden. Ik ging in de eerste plaats om Nicole aan te moedigen, maar heb zelf ook nog twee gedichten voorgedragen. Dat ging goed en het was een erg leuke middag. Toen we thuiskwamen, zat er een enorm pakket in de brievenbus: de prijs van de Schiedamse Gedichtenwedstrijd en het juryrapport. Er waren 75 inzendingen en vier prijzen (waaronder een Schiedamprijs die ik onmogelijk ooit zal kunnen winnen), ik heb dus de prijs voor het Bewegend Gedicht gekregen. De jury schhrijft: 'een zeer originele digitale poëtische presentatie. Een goed voorbeeld van creatief gebruik van de nieuwe media. Het gedicht betwist de grens tussen schrijver en lezer; iets om over na te denken'. Ik ben erg blij dat ik op deze manier toch weet wat de jury over mij gezegd heeft. De prijs bestaat verder uit drie dichtbundels (waarvan twee echt enorm groot), dus daar ben ik ook blij mee. Ik houd wel van Brabant en niet van Schiedam, maar Schiedam lijkt toch echt een stuk meer van mij te houden dan Brabant!