Over de grens

Midden in de desillusie van de uitslag van de Nationale Gedichtenwedstrijd en de spanning voor de finale van Brabant Gedicht van morgen, kreeg ik ineens een mailtje dat ik een prijs had gewonnen voor het Bewegend Gedicht bij de Schiedamse dichtwedstrijd 'Over de grens'. Dat was een aangename verrassing, want ik had écht niet verwacht dat ik zou winnen. Ik had niet eens mijn dansles afgezegd om naar de prijsuitreiking te gaan, maar nu is er ineens een prijs naar mij op weg. Leuk.

Hier dan nog het gedicht, het beweegt hier helaas niet vanzelf, dat hoort eigenlijk wel zo:

Over

View more presentations from Marleen273.

De Hongerspelen

Ik lees eigenlijk nooit fantasy- of science-fictionromans voor volwassenen. Ik heb juist daardoor eigenlijk niet echt recht van spreken, want ik heb alleen boeken van Terry Pratchett en Anne McCaffrey gelezen en twee keer In de Ban van de ring geprobeerd, maar ik associeer het genre met ellenlange beschrijvingen en afschuwelijk bloederige scenes. En dat terwijl mijn lievelingsroman Aan de andere kant van de deur van Tonke Dragt ook als fantasy beschouwd kan worden. Maar dan wel jeugdfantasy. Harry Potter vind ik ook geweldig, vandaar dat ik graag wilde kennismaken met de nieuwe jeugdfantasyhype: De Hongerspelen van Suzanne Collins. Het idee van het boek is betrekkelijk eenvoudig: het verhaal speelt zich af in de verre toekomst, op de plek die eens Noord-Amerika genoemd werd. Eerst waren er dertien districten, maar na een grote opstand is het dertiende district door het zogenoemde Capitool totaal vernietigd. Om de mensen eraan te herinneren dat het Capitool het machtigst is, worden elk jaar de Hongerspelen georganiseerd. Uit elk district worden twee kinderen geloot, die ergens gedropt worden en elkaar moeten vermoorden. Degene die het laatst overblijft, wint. De hoofdpersoon van deze roman, Katniss, doet uit vrije wil mee, zodat haar zusje Prim, die wordt ingeloot, niet mee hoeft te doen. Ze komt uit een van de armste districten en maakt daardoor weinig kans. Maar omdat ze de hoofdpersoon is, kun je er eigenlijk al direct van uitgaan dat zij niet direct zal worden afgeslacht. Toch is het een spannend en intrigerend verhaal, je wil toch graag lezen op welke manier ze zal winnen en hoe de andere kinderen sterven. Het idee van de Hongerspelen is afschuwelijk en toch is het momenteel een erg populair boek. Dat is frappant. Blijkbaar houden mensen ervan om te lezen hoe mensen als vermaak dienen puur door elkaar te vermoorden. Als dit echt zou gebeuren, is het geloofwaardig dat mensen er vrijwillig naar zouden kijken op televisie. Er kijken immers ook graag mensen naar stierengevechten en in de oudheid werden mensen publiekelijk voor de leeuwen gegooid. Dat deze roman zo razend populair is, zegt eigenlijk al genoeg. Mensen worden geïntrigeerd door de dood. Maar een verfilming zou ik persoonlijk toch niet hoeven zien.

Brabant Gedicht

De voorronde is echter de rug en ik ben door naar de finale! Ik was stikzenuwachtig, als je gewoon een voordracht hebt, kun je niet winnen of verliezen, je hoopt enkel dat mensen je leuk vinden, maar nu ging het echt ergens om. Het voordragen liep naar mijn idee dan ook niet echt lekker, maar gelukkig was de jury (juryvoorzitster was Vrouwkje Tuinman, ze droeg zelf ook voor, leuk!) in elk geval positief over mijn gedichten. 'Marleen neemt ons mee naar een wondere wereld die wij niet kennen', werd er gezegd en ik vond dat opmerkelijk, omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat ik over erg alledaagse dingen schreef. Zo leer je nog eens wat.

De finale is op 30 januari, in Leuven, dus dat wordt nog een hele belevenis. Ik hoop dat ik voor die tijd nog wat goede gedichten kan schrijven en mijn voordracht wat beter kan maken. Wens me succes, ik zal het nodig hebben!

Buurvrouw

Schrijven levert gewoonlijk niet zo veel geld op. Het kan (mede) daardoor gebeuren dat je in een flat woont die niet meer wordt opgeknapt omdat alles 'binnenkort' gesloopt gaat worden. Een flat met veel geluidsoverlast en lekkage. Daar zou je over kunnen klagen, maar je kan er ook inspiratie uit halen en er een roman over schrijven. Dat is precies wat Vrouwkje Tuinman heeft gedaan. Buurvrouw is een poëtische roman die bestaat uit allerlei korte stukjes met tussenkopjes die aangeven waar de hoofdpersoon zich op dat moment bevindt. De toon is niet klagelijk, er wordt voornamelijk geregistreerd, in plaats van geoordeeld. Ik weet niet of dat iets is wat met smaak te maken heeft, maar ik vind dat in elk geval geweldig. Vooral de dialogen met het buurjongetje van zeven zijn erg leuk om te lezen. Alleen jammer dat er met redigeren wat dingetjes over het hoofd zijn gezien, misschien kan dat nog veranderd worden bij een eventuele volgende druk.

Brabant Gedicht

Allereerst: iedereen een prettig 2010 gewenst!

Wat schrijven betreft, begint het jaar voor mij goed: aanstaande maandag mag ik meedoen aan de voorronde van Brabant Gedicht. Hiervoor zal ik vijf minuten optreden in de Stadsbibliotheek in 's-Hertogenbosch, vier van de acht dichters zullen doorgaan naar de finale (in Leuven). Ik heb er zin in!