Kerstnummer Meandermagazine

Meanders kerstnummer van 2010 was een open podium. Iedereen aan wie al eens aandacht was besteed in de rubriek Dichters kon een gedicht insturen. Ook was het mogelijk om via de telefoon in te spreken. Ik heb er gehoor aan gegeven, het resultaat vind je hier: http://meandermagazine.net/wp/2010/12/kerstnummer-vervolg/

Het was wel erg vreemd om een gedicht in een telefoon voor te dragen, maar wel leuk om eens gedaan te hebben.

Niets

Soms vraag ik me af waarom ik eigenlijk boeken lees. Leuk is het vaak niet, je kan er hoofdpijn van krijgen en het is vermoeiend voor je ogen. Bovendien houd je er vaak niet eens een fijn gevoel aan over. Sommige boeken geven je zelfs een uitgesproken onaangenaam gevoel. Een voorbeeld daarvan is Niets van Janne Teller. Het is een jeugdroman, voor jongeren vanaf dertien jaar. Wie in de veronderstelling verkeert dat jeugdromans relatief onschuldig en vriendelijk zijn, kan deze roman gebruiken om van het tegendeel overtuigd te raken. Niets is een hoop, maar vriendelijk is het niet. De roman gaat over een Deense schoolklas die op zoek gaat naar betekenis. Een van hen heeft namelijk besloten om niet meer naar school te komen en zijn dagen door te brengen in een pruimenboom, omdat alles toch zinloos is. De klas wil dat Pierre Anthon uit de boom komt, ze willen gewoon niet geloven dat niets betekenis heeft en besluiten actie te ondernemen. Het plan dat ze ten uitvoer brengen, kent op een gegeven moment zo'n wrede uitwerking dat ik er naar van werd. Toch bleef ik lezen. Niet omdat het een leuk boek om te lezen is, maar omdat het me raakte, omdat het interessant is. Heeft het leven betekenis en zo ja, hoe kun je dat bewijzen? Dat zijn grote vragen, maar omdat het kinderen zijn die de vraag proberen te beantwoorden, wordt het niet te abstract. Bovendien is Niets in een goede, enigszins afstandelijke stijl geschreven en was ik toch erg benieuwd hoe het precies af zou lopen. Één ding wringt echter wel: waarom neemt de school geen actie als een van de leerlingen niet meer op komt dagen? In Denemarken zullen daar toch ook wel regels voor bestaan, neem ik aan. Maar afgezien daarvan is Niets een aanrader. Tenminste, als je op zoek bent naar een boek dat je aan het denken zet, dat intrigerend is. Een leuk boek is het niet.

Strikt

Ongeveer een halfjaar geleden las ik Weg van Minke Douwesz, waar ik heel enthousiast over was. Vandaar dat ik ook met grote verwachtingen begon aan Strikt, haar debuutroman. Het heeft me niet teleurgesteld, integendeel. Ook Strikt is een heerlijke roman om te lezen, met dialogen waarbij mensen voortdurend ontstemd of juist ineens blij zijn. Wel kent het hoofdpersonage, Idske, opvallende overeenkomsten met het hoofdpersonage uit Weg, waardoor je begint te vermoeden dat Douwesz behoorlijk autobiografisch schrijft en je je afvraagt of ze ook een roman zou kunnen schrijven waarin het hoofdpersonage andere hobby's heeft dan cryptogrammen oplossen, muziek luisteren en roeien. Waarschijnlijk niet, maar erg vind ik dat niet. Van mij mogen er nog veel meer romans komen, met allemaal varianten van hetzelfde personage, die bladzijde na bladzijde voortkabbelen over de meest onbenullige dingen. De romans van Minke Douwesz zijn echt. Juist omdat ze gaan over een glas dat omvalt, een trein die nog net gehaald kan worden, gaan ze over onderwerpen waar het leven om draait, de dingen waar we ons in het dagelijks leven zorgen over maken. Los daarvan heeft Strikt wel degelijk een interessant liefdesverhaal, net zoals Weg dat heeft. Een mooi boek dus, fijn voor in deze donkere wintermaanden.