Natuurlijk poëzie

Gisteren was het dan zo ver: mijn optreden in het Heempark bij Natuurlijk poëzie. Het was mooi weer, al scheen de zon niet en was het waarschijnlijk nauwelijks twintig graden, waardoor het eerder een dag in september of maart leek te zijn, maar in elk geval viel er geen regen en waaide het ook niet zo hard dat iedereen in een bepaalde richting moest gaan staan om mij te kunnen verstaan. Vroeger ben ik wel eens naar het Milieu Educatiecentrum geweest, waarvan ik mij vooral herinner dat er een keer iets met Duimelijntje was en dat ik daar ontzettend weemoedig van werd, maar het Heempark was voor mij nog onbekend terrein. Ik had een park zoals Park Transwijk verwacht: hier en daar een boom, vooral veel gras en wat bankjes en paden. Het Heempark is echter veel meer een natuurgebied, met veel begroeing en lekker onoverzichtelijk. Tijdens de optredens rende er een eekhoorn boven onze hoofden en ja, dat maakt het allemaal meteen een stuk sprankelender. Een prachtige locatie voor poëzie dus, waar ik erg van heb genoten.