In de supermarkt
De haren zijn het ergst. Al hoef je
die niet op te eten. Ze aarzelt, weegt de kiwi op haar hand. Denkt aan de
pitjes en legt de kiwi weer terug. Naast de kiwi’s liggen de bananen. Ze heeft
wel eens gelezen dat bananen over een paar jaar zullen uitsterven. Nu het nog
kan, zou ze ze eigenlijk moeten kopen. Ze zijn zelfs in de aanbieding. Net als
ze haar hand uitsteekt om de bananen te pakken, denkt ze aan de reden dat ze
uitsterven. Schimmelziektes. Misschien kan ze toch beter kiwi’s kopen. Die
haren zijn eigenlijk best lief, op een bepaalde manier. Ze aait er eentje en
legt hem met een zucht in haar mandje.
Bij het sollicitatiegesprek
‘Wat zijn je goede eigenschappen?’
De man zit op een keukentrapje. Zijzelf op een krukje. Zitten wordt in deze
winkel sterk ontmoedigd.
‘…’
‘Geen goede eigenschappen?’ De man
lacht. ‘Slechte dan?’
‘O ja…’, zegt ze. Herinnert zich
dat het een sollicitatiegesprek is en vervolgt: ‘Maar ook goede, hoor. Ik ben
klantvriendelijk en werk nauwkeurig.’ Een rechtstreeks citaat uit haar
sollicitatiebrief.
‘Vind je het vervelend als de
pauzes niet op vaste tijden zijn?’ vraagt de man. ‘Het kan hier erg druk zijn,
soms is er eigenlijk geen tijd om te eten.’
‘O, dat is geen probleem.’
Ze wordt aangenomen.
In de slaapkamer
Het is twee uur ’s nachts. Ze kan
niet slapen. Ze heeft honger. Het is drie uur ’s nachts als ze zich realiseert
dat die twee problemen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Als ze slaapt,
voelt ze geen honger. Aangezien het niet lukt om in slaap te vallen, is het
tijd voor de omgekeerde methode. Dus kruipt ze uit bed en vindt achter in een
keukenkastje een reep chocolade. Staande eet ze. Als ze weer in bed ligt, kan
ze nog steeds niet slapen. Haar mond voelt zoet en slijmerig, maar haar maag rammelt
niet meer. Ze ervaart het als een verbetering. Ze weet dat ze pas beter zal
worden als ze het overdag ook zo zou ervaren.
In de winkel
‘Wilt u er een plastic tasje bij?’
Ja, dat wil de oude mevrouw wel. Want het regent.
‘Nee hoor, probeert u het gerust
nog eens. Een momentje.. Ja, nu kan het.’
De man tikt opnieuw een verkeerde
pincode in.
‘Nog een prettige dag verder!’ Haar
wordt hetzelfde toegewenst. ‘Dankjewel.’ Ze meent het. Door al die ‘jij ooks’
en ‘hetzelfdes’ is het inderdaad een prettige dag.
‘Er stond in de folder dat hier
korting op zou zitten, 25%, ik weet het zeker. Anders hoef ik het niet, dan
wordt het veel te duur en alles is al zo duur tegenwoordig…’
Natuurlijk, er zijn ook mindere
momenten.
In de badkamer
Sinds kort heeft ze een elektronische
weegschaal. Als kind sprong ze er altijd op. Ze vond het leuk als de wijzer
naar de 80 zwiepte, of zelfs nog hoger. Bij een elektrische weegschaal kan dat
niet. Er is zo veel veranderd. Alles eigenlijk, behalve haar gewicht. Ze
glimlacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten