De kaft van De mooiste dagen zijn het ergst van Anke Scheeren deed me onmiddellijk aan Wie scheep gaat van Raschja Peper denken. Dat vond ik een erg mooi boek en juist daarom wist ik niet of het nu positief of negatief was dat deze roman me eraan deed herinnerde. Op beide omslagen zijn badeendjes te zien, beide romans gaan over het onderzoeken van zeestromingen door het loslaten van badeendjes. Tot zover deze vergelijking.
De mooiste dagen zijn het ergst is het debuut van Anke Scheeren, die in 2004 de voorronde van Write Now! Maastricht won. Dat is te merken. De roman is in een onmiskenbare writenowstijl geschreven. Dat is niet erg, integendeel, het maakt het boek prettig leesbaar. Wrang, humoristisch en bij vlagen wat dramatisch. De roman gaat over Lena, wier moeder in Frankrijk woont en ziek is. Ze woont in een sporthal die gesloopt gaat worden en weet niets van haar vader, behalve dat hij Oscar heet. Na de dood van haar moeder komt daar verandering in. Ik vond het een mooie roman, alleen de hoeveelheid motto's vond ik lichtelijk overdreven en onnodig. Het is te hopen dat Anke Scheeren meer romans zal schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten