Het zwijgen van Maria Zachea

Het mooie aan Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer is dat het waargebeurd is. De ondertitel van dit boek is 'een ware familiegeschiedenis' en dat is het precies. Maria Zachea is de grootmoeder van Judith Koelemeijer. Ze woonde in de Zaanstreek en had dertien kinderen, waarvan er twaalf nog leven. Een voor een laat Koelemeijer ze aan het woord, van het oudste kind naar het jongste. De kinderen vertellen over hoe zij hun jeugd beleefden en omgaan met het verzorgen van hun 'moe'. 'Moe' praat niet tot nauwelijks meer en het is interessant om te lezen dat zij daar elk hun eigen theorieën over hebben. Nu interesseert het thema 'zwijgen' mij buitengewoon, vandaar dat ik veel zin had om Het zwijgen van Maria Zachea te lezen. Wel was het lastig om alle kinderen uit elkaar te houden, ik was geneigd om ze heel basaal in te delen in 'professoren', 'vrouwen', 'werkers'. Geen schande, zo deelden ze zichzelf ook in. Juist door de veelheid aan perspectieven en de verwarring die daardoor ontstaat, is dit boek zo 'waar': in het echt zijn er natuurlijk ook zoveel verschillende visies geweest en werd er wel eens wat vergeten over de kinderen. Verjaardagen werden bijvoorbeeld niet gevierd. Het zwijgen van Maria Zachea is een aanrader voor iedereen die houdt van familiegeschiedenissen en boeken over de twintigste eeuw.