De Hongerspelen

Ik lees eigenlijk nooit fantasy- of science-fictionromans voor volwassenen. Ik heb juist daardoor eigenlijk niet echt recht van spreken, want ik heb alleen boeken van Terry Pratchett en Anne McCaffrey gelezen en twee keer In de Ban van de ring geprobeerd, maar ik associeer het genre met ellenlange beschrijvingen en afschuwelijk bloederige scenes. En dat terwijl mijn lievelingsroman Aan de andere kant van de deur van Tonke Dragt ook als fantasy beschouwd kan worden. Maar dan wel jeugdfantasy. Harry Potter vind ik ook geweldig, vandaar dat ik graag wilde kennismaken met de nieuwe jeugdfantasyhype: De Hongerspelen van Suzanne Collins. Het idee van het boek is betrekkelijk eenvoudig: het verhaal speelt zich af in de verre toekomst, op de plek die eens Noord-Amerika genoemd werd. Eerst waren er dertien districten, maar na een grote opstand is het dertiende district door het zogenoemde Capitool totaal vernietigd. Om de mensen eraan te herinneren dat het Capitool het machtigst is, worden elk jaar de Hongerspelen georganiseerd. Uit elk district worden twee kinderen geloot, die ergens gedropt worden en elkaar moeten vermoorden. Degene die het laatst overblijft, wint. De hoofdpersoon van deze roman, Katniss, doet uit vrije wil mee, zodat haar zusje Prim, die wordt ingeloot, niet mee hoeft te doen. Ze komt uit een van de armste districten en maakt daardoor weinig kans. Maar omdat ze de hoofdpersoon is, kun je er eigenlijk al direct van uitgaan dat zij niet direct zal worden afgeslacht. Toch is het een spannend en intrigerend verhaal, je wil toch graag lezen op welke manier ze zal winnen en hoe de andere kinderen sterven. Het idee van de Hongerspelen is afschuwelijk en toch is het momenteel een erg populair boek. Dat is frappant. Blijkbaar houden mensen ervan om te lezen hoe mensen als vermaak dienen puur door elkaar te vermoorden. Als dit echt zou gebeuren, is het geloofwaardig dat mensen er vrijwillig naar zouden kijken op televisie. Er kijken immers ook graag mensen naar stierengevechten en in de oudheid werden mensen publiekelijk voor de leeuwen gegooid. Dat deze roman zo razend populair is, zegt eigenlijk al genoeg. Mensen worden geïntrigeerd door de dood. Maar een verfilming zou ik persoonlijk toch niet hoeven zien.