Buurvrouw

Schrijven levert gewoonlijk niet zo veel geld op. Het kan (mede) daardoor gebeuren dat je in een flat woont die niet meer wordt opgeknapt omdat alles 'binnenkort' gesloopt gaat worden. Een flat met veel geluidsoverlast en lekkage. Daar zou je over kunnen klagen, maar je kan er ook inspiratie uit halen en er een roman over schrijven. Dat is precies wat Vrouwkje Tuinman heeft gedaan. Buurvrouw is een poëtische roman die bestaat uit allerlei korte stukjes met tussenkopjes die aangeven waar de hoofdpersoon zich op dat moment bevindt. De toon is niet klagelijk, er wordt voornamelijk geregistreerd, in plaats van geoordeeld. Ik weet niet of dat iets is wat met smaak te maken heeft, maar ik vind dat in elk geval geweldig. Vooral de dialogen met het buurjongetje van zeven zijn erg leuk om te lezen. Alleen jammer dat er met redigeren wat dingetjes over het hoofd zijn gezien, misschien kan dat nog veranderd worden bij een eventuele volgende druk.