Het pauperparadijs

Een tijdje geleden kreeg ik onverwacht het boek Oma vertel 's van mijn oma. Ik wist helemaal niet dat ze ermee bezig was en was blij verrast met dit boek, waarin ze van alles over haar leven had geschreven. Tot die tijd had ik me nooit echt gerealiseerd dat mijn oma ook grootouders had, maar nu besefte ik ineens hoe lang een generatie duurt. Met zulk soort verhalen ga je razendsnel terug in de tijd. Misschien was het daarom dat ik ineens zin had om het boek Het pauperparadijs van Suzanna Jansen te lezen. Het kan ook mijn bezoek aan Frederiksoord afgelopen lente zijn geweest. Het pauperparadijs is een familiegeschiedenis en dat is even wennen. Ik lees voornamelijk fictie, tenzij het voor mijn werk (of: vroeger, mijn studie) is en had op de een of andere manier meer een gefictionaliseerd boek verwacht, compleet met dialogen. Maar dat is het niet, het is eerder een gedegen onderzoek van Jansen over haar voorouders, van wie er een aantal in Veenhuizen hebben gewoond. Er staan erg interessante dingen in, over hoe mensen zich expres lieten oppakken omdat ze liever in Veenhuizen werden opgesloten dan dat ze rondzwierven, hoe de hoofden van misdadigers (of, in dit geval: landlopers) nauwkeurig werden opgemeten toen er nog geen gebruik werd gemaakt van vingerafdrukken en dat Drenthe het Siberië van Nederland werd genoemd. Het is een interessant en leerzaam boek en er staan zelfs wat foto's in. Wie geen zin heeft om te lezen: het bezoek aan Frederiksoord is ook zeker de moeite waard (over Veenhuizen zelf kan ik niet oordelen, want daar ben ik dus niet geweest).