Jonathan Strange & Mr. Norrell

Jonathan Strange & Mr. Norrell van Susanna Clarke is een boek dat nog realistischer aandoet dan Harry Potter. Nu zijn er natuurlijk mensen die zeggen dat de hele wereld van Harry Potter onmogelijk kan bestaan en dat het hele concept volslagen onrealistisch is, maar daarbij heb je dan de verklaring dat Dreuzels zich er nu eenmaal niet van bewust zijn dat er een hele tovergemeenschap en -wereld is. Bij Jonathan Strange & Mr. Norrell ligt dat anders, daar weet de Engelse bevolking heel goed dat er magie bestaat, al wordt die in de tijd dat het boek begint (1806) niet of nauwelijks meer beoefend, alleen bestudeerd. En juist daardoor is het zo knap dat je in dit boek gelooft, de geschiedenis wordt eigenlijk herschreven. Mensen als Napoleon en Lord Byron komen erin voor, worden naadloos in het verhaal gevoegd en alles klopt gewoon. De vele voetnoten helpen ook mee om de geloofwaardigheid te vergroten. Er wordt een alternatieve geschiedenis geschapen en terwijl je het leest, geloof je meer in het alternatief dan in de werkelijkheid. Toegegeven, dat komt ook door de lengte van het boek. Als je jezelf meer dan negenhonderd pagina's in een bepaalde wereld onderdompelt, ga je overal in geloven. Maar dat deze roman in een erg fijne stijl is geschreven en een bijzonder knap bedacht verhaal vertelt, helpt ook zeker mee. Het einde van de roman is spectaculair, de plot klopt op een bewonderenswaardige manier. Ik ga hier geen poging doen om het verhaal verder samen te vatten dan: "Het gaat over twee tovenaars die de magie in Engeland willen doen herleven en een kwaadaardige elf". Zodra je tijd hebt, moet je deze roman zelf maar lezen. Het was de tweede keer dat ik Jonathan Strange & Mr. Norrell las en ik vond het minstens zo'n aanrader als de eerste keer.