De flaptekst van Vertrektijd van Truus Matti deed me al direct denken aan De torens van februari van Tonke Dragt (die overigens binnenkort haar tachtigste verjaardag viert, je kunt je kaart naar Uitgeverij Leopold sturen!). Beide jeugdromans hebben een hoofdpersonage dat zich ineens in een vreemd, leeg landschap bevindt en alles vergeten is. Ze weten zelfs hun eigen naam niet meer. Verder gaat het over pratende dieren, wat me dan weer aan (het erg leuke) Hazenpad van Moniek Spaans deed denken. Mijn verwachtingen waren dus hooggespannen.
Ze werden gedeeltelijk ingelost. De structuur van Vertrektijd is zoals die van Hardboiled Wonderland en het einde van de wereld van Haruki Murakami, de verhaallijn in de 'normale wereld' wordt steeds afgewisseld met de verhaallijn in een vreemde wereld. Dat is een interessante structuur, maar hier werd er af en toe wat te snel afgewisseld, waardoor het soms een beetje irritant was. Maar het verhaal zit goed in elkaar en het is altijd fijn om over mysterieuze werelden en vergeetachtige personages te lezen.
Dit boek heb ik van de bibliotheek geleend. Ik leen graag bij de bibliotheek. Niet alleen omdat ik er werk, maar ook omdat het goedkoper is en je het boek bovendien weer terug kan geven, waardoor je niet elk jaar een nieuwe kast hoeft aan te schaffen. Nu zijn er wilde plannen om zoveel te bezuinigen bij de bibliotheek dat er diverse filialen gesloten moeten worden. Mensen zoals wij, die graag lezen, worden daardoor geraakt, omdat de collectie steeds minder groot wordt. Maar het zijn ook vooral oudere mensen en kinderen die erdoor geraakt worden. Zij zijn alleen in staat om naar de bibliotheek te komen als die zich op loop-, fiets- of scootmobielafstand bevindt. Als er filialen gesloten worden, kunnen zij niet meer naar de bibliotheek komen. Als jij dat ook erg vindt, kun je hier de petitie tekenen: http://www.bibliotheekeindhoven.nl/petitie.htm
Alvast bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten