Gisteren heb ik opgetreden bij Park Picknick Poëzie. Ik weet niet precies wat voor magische krachten Fred Penninga (degene die alles organiseert) bezit, maar elke keer dat ik PPP bezocht heb, was het prachtig weer. 'Misschien krijg ik nog meer sproeten,' zei ik hoopvol tegen Nicole, maar bij thuiskomst bleek dat mijn hele hoofd verbrand was.
Muziekgroep Pekel was ook weer aanwezig, dus we konden met z'n allen het Griftparklied zingen. Nou, dat was precies zo leuk als het klinkt. Het goede aan Pekel is dat het ook leuk is als je niet van folkmuziek houdt, want uiteindelijk kun je de neiging om mee te zingen met teksten als 'Hoog is de zolder, laag is de vloer' toch niet bedwingen. Het helpt ook als je ze al vaker gezien hebt, dus wat dat betreft vind ik het een goede gewoonte van Fred om ze steeds opnieuw uit te nodigen.
Maar er was natuurlijk ook poëzie. Nicole was eerst en ze deed het hartstikke goed. Ik was in het tweede blokje en bij mij ging het eigenlijk ook gewoon goed. Verder traden o.a. Ruben van Gogh en Ingmar Heytze op, dus er was genoeg mooie poëzie om naar te luisteren. Publiek was er ook, voor een significant deel bestond het uit kinderen die schaafijs aan het eten waren en daardoor hopelijk niet zo gelet hebben op de (homo-)erotische gedichten die door sommige dichters werden voorgedragen. Zelf heb ik dat roze tintje maar vooral uit laten komen in mijn kledingkeuze.
Al met al was het een erg geslaagde Park Picknick Poëzie. Volgend jaar is de tiende editie, dan hoop ik zeker weer aanwezig te zijn. Door dit optreden, en ook door de Shut up and write waar ik afgelopen donderdag naartoe ben gegaan, heb ik in elk geval weer een hoop zin gekregen om me weer meer bezig te houden met schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten