Studenten

Wij zijn studenten. We zitten in een ruimte die zo klein is dat we soms naar adem moeten happen. Optimistische docenten denken dat we met open monden zitten te luisteren. Pessimistische docenten snauwen dat het onbeleefd is om te gapen. Wij zijn studenten en noemen lessen colleges, klaslokalen collegezalen. Huiswerk maken wordt studeren. We doen alsof het van belang is om te weten wat een paradigmawisseling is en om te bepalen in hoeverre we een bepaald discours gebruiken, maar het enige wat we willen weten, is wat er gevraagd gaat worden op het volgende tentamen en hoeveel woorden het eindessay moet zijn. Eerder heette dat: het proefwerk, het werkstuk, maar die tijd is voorbij. Sommigen van ons hebben minilaptops bij zich en beginnen te typen zodra de docent begint te spreken. Anderen hebben collegeblokken waarin ze zo min mogelijk schrijven, in de hoop dat anderen zullen denken dat zij alles al weten. Als de docent vraagt om stilte, houden we allemaal onze mond. Wij zijn studenten, maar zodra we thuis zijn, zijn we weer zoon, vriendin, dochter, minnaar of eenzaam. In elk geval onszelf.