Iemand zei: schrijf een gedicht dat gebaseerd is op een schilderij naar keuze. En toen deed ik dat.
Zeer
Het papier jankt.
Hier is een brug. Links bevinden zich manke honden,
makke schapen en ronde biggen. Rechts zien we
zuchten en vuurrode luchten. We liggen
niet op schema, we liggen nooit op schema.
De tijd is vloeibaar geworden en plooit
zich naar de lijnen naast je mond.
We steken over. We deinen op de planken
en weten niet waar het water heen gaat,
maar later bedenken we dat het in elk geval
verkeerd gaat. We keren om.
Het landschap leert ons schreeuwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten