Man komt kamer binnen

De geschiedenis van de liefde van Nicole Krauss vond ik een lastige roman. Ik vond het niet zo fijn lezen en een beetje ingewikkeld, maar zag wel dat er leuke dingen in zaten en de plot zat toch wel ingenieus in elkaar. Kortom, toen ik in de bibliotheek Man komt kamer binnen van dezelfde schrijfster zag staan, besloot ik dat ik haar best een tweede kans wilde geven. De flaptekst sprak me aan, want deze roman gaat over een man met geheugenverlies en ik heb mijn bachelorscriptie geschreven over romans waarin geheugenverlies ook een grote rol speelt. Een interessant onderwerp dus, maar interessante onderwerpen zijn niet altijd voldoende voor een goed verhaal. Maar dit is Nicole Krauss, man van Jonathan Safran Foer, en dan is dat ruimschoots voldoende. Man komt kamer binnen gaat over Samson, die in de woestijn teruggevonden wordt zonder dat hij ook maar enig idee heeft waar hij is. Een tumor in zijn hoofd heeft ervoor gezorgd dat hij zich alleen nog de eerste twaalf jaar van zijn leven kan herinneren. Anna, zijn vrouw, herkent hij niet meer en Nicole Krauss beschrijft dit in een erg mooie stijl en op zo'n manier dat je Samson lijkt te kunnen begrijpen, hoewel je tegelijkertijd begrijpt dat Anna hem niet echt meer kan begrijpen. Maar het verhaal is niet alleen dat, het gaat ook nog om een onderzoekscentrum in de woestijn waar men experimenteert met het conserveren en doorgeven van herinneringen. De allermooiste scene uit deze roman zit echter pas aan het einde, als Samson op zoek gaat naar zijn ouderlijk huis, maar daar zal ik verder niet teveel over vertellen, want dat moeten jullie zelf maar lezen. Ik beveel deze debuutroman van harte aan.